ای مرغ سحر! چو این شب تار

بگذاشت زسر سیاهکاری

وز نفحه ی روح بخش اسحار

رفت از سرخفتگان خماری

بگشود گره ز زلف زرتار

محبوبه نیلگون عماری

یزدان به کمال شد پدیدار

و اهریمن زشتخو حصاری

یادآر زشمع مرده! یادآر!

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

بی تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند

سالها، هجری و شمسی، همه بی‎خورشیدند

از همان لحظه که از چشم یقین افتادند

چشم‎های نگران آینه‎ی تردیدند

نشد از سایه‎ی خود هم بگریزند دمی

هر چه بیهوده به گرد خودشان چرخیدند

چون به جز سایه ندیدند کسی در پی خود

همه از دیدن تنهایی خود ترسیدند

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

از باغ می برند چراغانیت کنند

تا کاج جشن های زمستانیت کنند

پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

یوسف به این رها شدن ازچاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

ای گل گمان مبر به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست
دل بکن! آینه این قدر تماشایی نیست

حاصل خیره در آیینه شدن‌ها آیا
دو برابر شدن غصه تنهایی نیست؟!

بی‌سبب تا لب دریا مکشان قایق را
قایقت را بشکن! روح تو دریایی نیست

آه در آینه تنها کدرت خواهد کرد
آه! دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شب ها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم نم ؛ تو را دوست دارم

نه خطی ، نه خالی ! نه خواب و خیالی !

من ای حس مبهم تو را دوست دارم

سلامی صمیمی تر از غم ندیدم

به اندازه ی غم تو را دوست دارم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ديدگان بسته، در تيرگي رهايم

اي همرهان كجاييد؟ اي مردمان كجايم؟

پر كرد سينه‌ام را فرياد بي شكيبم

با من سخن بگوييد اي خلق، با شمايم!

شب را بدين سياهي، كي ديده مرغ و ماهي

اي بغض بي‌گناهي بشكن به هاي‌هايم

سرگشته در بيابان، هر سو دوم شتابان

ديو است پيش رويم، غول است در قفايم

بر توده‌هاي نعش است پايي كه مي‌گذارم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

دارا جهان ندارد، سارا زبان ندارد

بابا ستاره ای در هفت آسمان ندارد

کارون ز چشمه خشکید، البرز لب فرو بست

حتی دل دماوند، آتش فشان ندارد

دیو سیاه دربند، آسان رهید و بگریخت

رستم در این هیاهو، گرز گران ندارد

روز وداع خورشید، زاینده رود خشکید

زیرا دل سپاهان، نقش جهان ندارد

بر نام پارس دریا، نامی دگر نهادند

گویی که آرش ما، تیر و کمان ندارد

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

آواز عاشقانه ي ما در گلو شكست

حق با سكوت بود ، صدا در گلو شكست

ديگر دلم هواي سرودن نمي كند

تنها بهانه ي دل ما در گلو شكست

سر بسته ماند بغض گره خورده در دلم

آن گريه هاي عقده گشا در گلو شكست

اي داد ، كس به داغ دل باغ دل نداد

اي واي ، هاي هاي عزا در گلو شكست

آن روزهاي خوب كه ديديم ، خواب بود

خوابم پريد و خاطره ها در گلو شكست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

من بهارم تو زمین

من زمینم تو درخت

من درخت ام تو بهار

ناز انگشت های بارون تو باغ ام می کنه

میون جنگل ها تاق ام می کنه.

تو بزرگی مثل شب.

اگه مهتاب باشه یا نه

تو بزرگی مثل شب.

خود مهتابی تو اصلا خود مهتابی تو.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

اي مسافر !

اي جدا ناشدني !

گامت را آرام تر بردار !

از برم آرام تر بگذر !

تا به کام دل ببينمت ....

بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم .

آه ! که نميداني ... سفرت روح مرا به دو نيم مي کند ...

و شگفتا! که زيستن با نيمي از روح، تن را مي فرسايد ...

بگذار بدرقه کنم واپسين لبخندت را و آخرين نگاه فريبنده ات را .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

چه دلی، ای دل آشفته که دلدار نداری!

گر تو بیمار غمی، از چه پرستار نداری؟

شب مهتاب همان به که از این درد بمیری

تو که با ماهرخی وعده ی دیدار نداری

راز اندوه ِ مرا از من آزرده چه پرسی

خون مَیفْشان ز دلم گر سر آزار نداری

گل بی خار جهانی که ز نیکو سیرانی

قول سعدی ست که با او سرِ انکار نداری

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

خسته از آوارگی، خواهان آرام و قراری

از جهان آزرده جان، جویای امنی درکناری

ماجرا وگفتگو را دشمن ناکینه جوئی

آشتی و دوستی را دوستدار جان نثاری

دوست از دشمن نکرده فرق، خورده تیرغدری

کار را نشناخته از عار، افتاده زکاری

سالها خون خورده ای، شادی ز خود کرده دریغی

تا گزند خویش را در آستین پرورده ماری

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

از دل افروز ترين روز جهان،

خاطره اي با من هست.

به شما ارزاني :

سحري بود و هنوز،

گوهر ماه به گيسوي شب آويخته بود .

گل ياس،

عشق در جان هوا ريخته بود .

من به ديدار سحر مي رفتم

نفسم با نفس ياس درآميخته بود .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم

خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست

صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم

تا نگویی اشک های شمع ازکم طاقتی است

در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم

چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود

بی سبب خود را شکستم تا ببینم کیستم

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست

کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم

فاضل نظری

مایه‌ی حسن ندارم که به بازار من آئی

جان فروش سر راهم که خریدار من آئی

ای غزالی که گرفتار کمند تو شدم باش

تا به دام غزل افتی و گرفتار من آئی

گلشن طبع من آراسته از لاله و نسرین

همه در حسرتم ای گل که به گلزار من آئی

سپر صلح و صفا دارم وشمشیر محبت

با تو آن پنجه نبینم که به پیکار من آئی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

بر تن خورشید می‌پیچد به ناز

چادر نیلوفری رنگ غروب

تك درختی خشك در پهنای دشت

تشنه می‌ماند در این تنگ غروب

از كبود آسمان‌ها، روشنی

می‌گریزد جانب آفاق دور

در افق بر لاله سرخ شفق

می‌چكد از ابرها باران نور

می‌گشاید دود شب آغوش خویش

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

آفتاب مهربانی سایه ی تو بر سر من

ای که در پای تو پیچید ساقه ی نیلوفر من

با تو تنها با تو هستم ای پناه خستگی ها

در هوایت دل گسستم از همه دلبستگی ها

در هوایت پر گشودم باور بال و پر من باد

شعله ور از آتش غم خرمن خاکستر من باد

ای بهار باور من ای بهشت دیگر من

چون بنفشه بی توبی تابم بر سر زانو سر من

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

 جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ماهی همیشه تشنه ام

در زلال لطف بیکران تو.

میبرد مرا به هرکجا که میل اوست

موج دیدگان مهربان تو

زیر بال مرغکان خنده هات

زیر آفتاب داغ بوسه هات

-ای زلال پاک-!

جرعه جرعه جرعه می کشم تو را به کام خویش

تا که پر شود تمام جان من ز تو!

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

نغمه ی خاطر نواز مرغ شب،

کاروان ماه را همراه بود.

نیمه شب ها آسمان را عالمی است.

آه اگر این آسمان بی ماه بود!

از جهان آرزوها، بوی جان

بر فراز باغ دامن می کشید

از بهشت نسترن ها می گذشت

بال خود بر گونه ی من می کشید

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

قایقی خواهم ساخت ،

خواهم انداخت به آب .

دور خواهم شد از این خاک غریب

که در آن هیچکسی نیست که در بیشه ی عشق

قهرمانان را بیدار کند.

قایقی از تور تهی

و دل از آرزوی مروارید ،

همچنان خواهم راند .

نه به آبی ها دل خواهم بست

نه به دریا ـ پریانی که سر از آب به در می آرند

و در آن تابش تنهایی ماهیگیران

می فشانند فسون از سر گیسوهاشان.

همچنان خواهم راند .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

نگاه كن كه غم درون ديده ام

چگونه قطره قطره آب مي شود

چگونه سايه سياه سركشم

اسير دست آفتاب مي شود

نگاه كن

تمام هستيم خراب مي شود

شراره ايي مرا به كام مي كشد

مرا به اوج مي برد

مرا به دام مي كشد

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

قاصدک! هان، چه خبر آوردی؟
از کجا وز که خبر آوردی؟
خوش خبر باشی، اما، ‌اما
گرد بام و در من
بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
برو آنجا که تو را منتظرند
قاصدک...

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

صحرا آماده روشن شدن بود 

          و شب از سماجت و اصرار خویش دست می کشید 

من خود  گرده های دشت را بر ارابه ئی توفانی در نور دیدم:
 

این نگاه سیاه آزمند آنان بود تنها  

           که از روشنائی صحرا جلوه گرفت .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

دوباره می سازمت وطن، اگر چه با خشت جان خویش

ستون به سقف تو میزنم، اگر چه با استخوان خویش

دوباره می بویم از تو گل، به میل نسل جوان تو

دوباره میشویم از تو خون، به سیل اشک روان خویش

دوباره یك روز روشنا، سیاهی از خانه می رود

به شعر خود رنگ می زنم، ز آبی آسمان خویش

اهل کاشانم

روزگارم بد نیست
تکه نانی دارم خرده هوشی سر سوزن شوقی
مادری دارم بهتراز برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که دراین نزدیکی است
لای این شب بوها پای آن کاج بلند
روی آگاهی آب روی قانون گیاه
من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ
جانمازم چشمه مهرم نور
دشت سجاده من
من وضو با تپش پنجره ها می گیرم 

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست

گفت: مستی، زان سبب افتان و خیزان می روی

گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت: می باید تو را تا خانه‌ی قاضی برم

گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست

گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم

 لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

شب همه بی تو کار من، شکوه به ماه کردن است

روز ستاره تا سحر، تیره به آه کردن است

متن خبر که یک قلم ،بی تو سیاه شد جهان

حاشیه رفتنم دگر ، نامه سیاه کردن است

چون تو نه در مقابلی، عکس تو پیش رو نهم

این هم از آب و آینه خواهش ماه کردن است

ای گل نازنین من، تا تو نگاه می کنی

لطف بهار عارفان، در تو نگاه کردن است

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

با من بگو تا کیستی, مهری؟ بگو, ماهی؟ بگو

خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو، آهی؟ بگو

راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن

دیگر بگو از جان من, جانا چه می‌خواهی؟ بگو

گیرم نمی‌گیری دگر, زآشفته ی عشقت خبر

بر حال من گاهی نگر, با من سخن گاهی بگو

ای گل پی هر خس مرو, در خلوت هر کس مرو

گویی که دانم, پس مرو، گر آگه از راهی بگو

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

رفتیم و کس نگفت ز یاران که یار کو؟

آن رفته ی شکسته دل بی قرار کو؟

چون روزگار غم که رود رفته ایم و یار

حق بود اگر نگفت که آن روزگار کو؟

چون می روم به بستر خود می کشد خروش

هر ذرّه ی تنم به نیازی که یار کو؟

آرید خنجری که مرا سینه خسته شد

از بس که دل تپید که راه فرار کو؟

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

اندکی صبر سحر نزدیک است

...لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

دم غروب ، میان حضور خسته اشیا

نگاه منتظری حجم وقت را می دید.

و روی میز ، هیاهوی چند میوه نوبر

به سمت مبهم ادراک مرگ جاری بود.

و بوی باغچه را ، باد، روی فرش فراغت

نثار حاشیه صاف زندگی می کرد.

و مثل بادبزن ، ذهن، سطح روشن گل را

گرفته بود به دست

و باد می زد خود را.

ترا من چشم در راهم شباهنگام

در کویر کبود آتشها

سراپا اگر زرد و پژمرده ايم
ولى دل به پائيز نسپرده ايم
چو گلدان خالى لب پنجره
پر از خاطرات ترك خورده ايم
اگر داغ دل بود، ما ديده ايم
اگر خون دل بود، ما خورده ايم
اگر دل دليل است، آورده ايم
اگر داغ شرط است، ما برده ايم
اگر دشنه ى دشمنان، گردنيم
اگر خنجر دوستان، گرده ايم
گواهى بخواهيد، اينك گواه
همين زخم هايى كه نشمرده ايم!
دلى سر بلند و سرى سر به زير
از اين دست عمرى به سر برده ايم.

«قیصرامین پور»

 همه می پرسند:

چيست در زمزمه مبهم آب ؟

چيست در همهمه دلكش برگ ؟

چيست در بازی آن ابر سپيد ،

روی اين آبی آرام بلند ،

كه ترا می برد اينگونه به ژرفای خيال ؟

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

 بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم،

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم.

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید،

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید،:

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم.

پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم.

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود تاریخ : جمعه 26 آذر 1395
چگونه خاک نفس می کشد؟ بیندیشیم تاریخ : جمعه 28 خرداد 1395
تکیه بر خار مغیلان چه کند گر نکند تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
طلب هر کسی از وصل تو چیزی دگرست تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
از دلنوشته های پروفسور حسابی (پدر فیزیك ایران) تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
بر تیر نگاه تو دلم سینه سپر کرد تاریخ : جمعه 18 دی 1394
اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است تاریخ : جمعه 18 دی 1394
در ديگران مي جويي ام اما بدان اي دوست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
دفتر عشق تو را بستم، نيايي بهتر است تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بکشد تاریخ : جمعه 15 خرداد 1394
نوروز بمانید که ایّام شمایید! تاریخ : شنبه 01 فروردین 1394
خاطره‌ات به جای تو تاریخ : جمعه 26 دی 1393
گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود تاریخ : جمعه 07 آذر 1393
مشک تو که افتاد، دل حادثه لرزید تاریخ : چهارشنبه 07 آبان 1393
من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم تاریخ : دوشنبه 05 آبان 1393
این که با خود می کشم هر سو، نپنداری تن است تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
تو را دوست می دارم... تاریخ : چهارشنبه 28 خرداد 1393