دل پیش تو و دیده به جای دِگَرستم

تا خصم نداند که تو را می نگرستم

روزی به در آیم من از این پرده ی ناموس

هر جا که بتی چون تو ببینم بپرستم

المنة لله که دلم صید غمی شد

کز خوردن غم های پراکنده برستم

آن عهد که گفتی نکنم مهر فراموش

بشکستی و من بر سر پیمان درستم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

اگر مراد تو اي دوست بي مرادي ماست

مراد خويش دگرباره من نخواهم خواست

اگر قبول كني ور براني از بر خويش

خلاف راي تو كردن خلاف مذهب ماست

ميان عيب و هنر پيش دوستان كريم

تفاوتي نكند چون نظر به عين رضاست

عنايتي كه تو را بود اگر مبدل شد

خلل پذير نباشد ارادتي كه مراست

مرا به هرچه كني دل نخواهي آزردن

كه هرچه دوست پسندد به جاي دوست رواست

اگر عداوت و جنگست در ميان عرب

ميان ليلي و مجنون محبتست و صفاست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

باد بهارى وزيد، از طرف مرغزار

باز به گردون رسيد، ناله ى هر مرغ زار

سرو شد افراخته، كار چمن ساخته

نعره زنان فاخته، بر سر بيد و چنار

گل به چمن در برست، ماه مگر يا خورست

سرو به رقص اندرست، بر طرف جويبار

شاخ كه با ميوه هاست، سنگ به پا مي خورد

بيد مگر فارغست، از ستم نابكار

شيوه ى نرگس ببين، نزد بنفشه نشين

سوسن رعنا گزين، زرد شقايق ببار

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

بامدادان كه تفاوت نكند ليل و نهار

خوش بود دامن صحرا و تماشاى بهار

صوفى، از صومعه گو خيمه بزن بر گلزار

كه نه وقت است كه در خانه بخفتى بيكار

بلبلان، وقت گل آمد كه بنالند از شوق‏

نه كم از بلبل مستى تو، بنال اى هشيار

آفرينش همه تنبيه خداوند دل است‏

دل ندارد كه ندارد به خداوند اقرار

اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود

هر كه فكرت نكند نقش بود بر ديوار

كوه و دريا و درختان همه در تسبيح‏اند

نه همه مستمعى فهم كند اين اسرار

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران

کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد

داند که سخت باشد قطع امیدواران

با ساربان بگویید احوال آب چشمم

تا بر شتر نبندد محمل به روز باران

بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت

گریان چو در قیامت چشم گناهکاران

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم؟

باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه

ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی؟

آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان

که دل اهل نظر برد که سریست خدایی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

گلستان کتابی است که سعدی یک سال پس از اتمام بوستان، کتاب نخستین سعدی، آن را به نثر آهنگین فارسی در هشت باب «سیرت پادشاهان»، «اخلاق درویشان»، «فضیلت قناعت»، «فوائد خاموشی»، «عشق و جوانی»، «ضعف و پیری»، «تأثیر تربیت»، و «آداب صحبت» نوشته‌است.

نمونه ای از نثر از گلستان سعدی:

"منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکراندرش مزید نعمت٬هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیات است و چون برون می‌آید مفرح ذات پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شکری واجب"

لطفا برای دانلود به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند

بیگانه و خویش از پس و پیشت نگرانند

کس نیست که پنهان نظری با تو ندارد

من نیز بر آنم که همه خلق بر آنند

اهل نظرانند که چشمی به ارادت

با روی تو دارند و دگر بی بصرانند

هر کس غم دین دارد و هر کس غم دنیا

بعد از غم رویت غم بیهوده خورانند

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی

که به دوستانِ یک دل، سر دست برفشانی

دلم از تو چون برنجد، که به وهم درنگنجد

که جواب تلخ گویی تو بدین شِکردهانی

نفسی بیا و بنشین سخنی بگو و بشنو

که به تشنگی بمردم برِ آبِ زندگانی

غم دل به کس نگویم که بگفت رنگِ رویم

تو به صورتم نگه کن که سرایرم بدانی

عجبت نیاید از من سخنان سوزناکم

عجبست اگر بسوزم چو بر آتشم نشانی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

چنان در قيد مهرت پاي بندم
که گويي آهوي سر در کمندم
گهي بر درد بي‌درمان بگريم
گهي بر حال بـي سامان بخنـدم
نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلي بيهوده پندم
گر آوازم دهي من خفته در گور
برآسايد روان دردمندم
سري دارم فداي خاک پايت
گر آسايش رساني ور گزندم
وگر در رنج سعدي راحت توست
من اين بيداد بر خود مي پسندم

یک روز به شیدائی در زلف تو آویزم

زآن دو لب شیرینت صد شور برانگیزم

گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر

ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد

من نیز بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

سیم دل مسکینم در خاک درت گم شد

خاک سر هر کوئی بیفایده می بیزم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر

به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

در آفاق گشادست ولیکن بستست

از سر زلف تو در پای دل ما زنجیر

من نظر بازگرفتن نتوانم همه عمر

از من ای خسرو خوبان تو نظر بازمگیر

گر چه در خیل تو بسیار به از ما باشد

ما تو را در همه عالم نشناسیم نظیر

در دلم بود که جان بر تو فشانم روزی

شب عاشقان بيدل چه شبي دراز باشد

تو بيا كز اول شب در صبح باز باشد

عجبست، اگر توانم كه سفر كنم زدستت

به كجا رود كبوتر كه اسير باز باشد؟

زمحبتت نخواهم كه نظر كنم برويت

كه محب صادق آنست كه پاكباز باشد

بكرشمهء عنايت نگهي بسوي ما كن

كه دعاي دردمندان ز سر نياز باشد

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

تو را نادیدن ما غم نباشد

که در خیلت به از ما کم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی

ولیکن چون تو در عالم نباشد

عجب گر در چمن بر پای خیزی

که سرو راست پیشت خم نباشد

مبادا در جهان دلتنگ رویی

که رویت بیند و خرم نباشد

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

وقتی دل سودایی می​رفت به بستان​ها

بی خویشتنم کردی، بوی گل و ریحان​ها

گه نعره زدی بلبل، گه جامه دریدی گل

تا یاد تو افتادم، از یاد برفت آن​ها

ای مهر تو در دل​ها، وی مهر تو بر لب​ها

وی شور تو در سرها، وی سر تو در جان​ها

تا عهد تو دربستم، عهد همه بشکستم

بعد از تو روا باشد، نقض همه پیمان​ها

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

دیر آمدی ای نگار سرمست

زودت ندهیم دامن از دست

بر آتش عشقت آب تدبیر

چندان که زدیم بازننشست

از روی تو سر نمی توان تافت

وز روی تو در نمی توان بست

از پیش تو راه رفتنم نیست

چون ماهی اوفتاده در شست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

چه دلها بردی ای ساقی به ساق فتنه انگیزت

دریغا بوسه چندی بر زنخدان دل آویزت

خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی

سپر انداخت عقل از دست ناوکهای خون ریزت

برآمیزی و بگریزی و بنمایی و بربایی

فغان از قهر لطف اندود و زهر شکرآمیزت

لب شیرینت ار شیرین بدیدی در سخن گفتن

بر او شکرانه بودی گر بدادی ملک پرویزت

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

 در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم

به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم

به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم

نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم

به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم

ز خواب عاقبت آگه به بوی موی تو باشم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

دلشده پایبند گردن جان در کمند

زهره گفتار نه که این چه سبب و آن چراست

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ

دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ای یار جفا کرده ی پیوند بریده!
این بود وفا داری و عهد تو ندیده

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگ دهن آلوده ی یوسف ندریده

ما هیچ ندیدیم و همه شهر بگفتند
افسانه ی مجنون به لیلی نرسیده

در خواب گزیده لب شیرین گلندام
از خواب نباشد مگر انگشت گزیده

بس در طلبت کوشش بی فایده کردیم
چون طفل دوان در پی گنجشک پریده

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ز دستم بر نمی‌خیزد که یک دم بی تو بنشینم

بجز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ کس بینم

من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم

که چون فرهاد باید شُست دست از جان شیرینم

تو را من دوست می‌دارم خلاف هر که در عالم

اگر طعنه است در عقلم، اگر رخنه است در دینم

و گر شمشیر برگیری، سپر پیشت بیندازم

که بی شمشیر خود کُشتی به ساعدهای سیمینم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ســر آن نـــــدارد امشــب کــــه بـــرآیــد آفتــابی

چــــه خیـــال هــا گــــذر کـرد و گذر نکرد خــوابی

بـــه چــه دیر ماندی ای صبــح که جان مــن برآمد

بـــــزه کـردی و نکـــردنـــد مــــؤذنــــان ثــوابـــی

نفـــس خـــروس بگــرفت کـــه نــوبتـــی بخــواند

همــه بلبــلان بمــردنــد و نمــانـــد جــــز غـرابی

نفحــــات صبـــح دانی ز چــه روی دوســت دارم؟

کـــه بــه روی دوست مــانــد کــه بــرافکند نقابی

سرم از خدای خواهد کـــه بــه پایـــش انـدر افتــد

کـــه در آب مــــــــرده بهتــــر کــه در آرزوی آبــی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

هر که دلارام دید از دلش آرام رفت

چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت

یاد تو می‌رفت و ما عاشق و بی‌دل بدیم

پرده برانداختی کار به اتمام رفت

ماه نتابد به روز چیست که در خانه تافت

سرو نروید به بام کیست که بر بام رفت

مشعله‌ای برفروخت پرتو خورشید عشق

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

‹‹ لابروير ››

آن که به سرنوشت ميهن و مردم سرزمين خويش بي انگيزه است ارزش ياد کردن ندارد.

‹‹ اُرد بزرگ ››

تمدن، تنها زاييده اقتصاد برتر نيست، در هنر و ادب و اخلاق هم بايد متمدن بود و برتري داشت.

‹‹ لويي پاستور ››

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

خرد برترين هديه آسماني است.

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود تاریخ : جمعه 26 آذر 1395
چگونه خاک نفس می کشد؟ بیندیشیم تاریخ : جمعه 28 خرداد 1395
تکیه بر خار مغیلان چه کند گر نکند تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
طلب هر کسی از وصل تو چیزی دگرست تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
از دلنوشته های پروفسور حسابی (پدر فیزیك ایران) تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
بر تیر نگاه تو دلم سینه سپر کرد تاریخ : جمعه 18 دی 1394
اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است تاریخ : جمعه 18 دی 1394
در ديگران مي جويي ام اما بدان اي دوست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
دفتر عشق تو را بستم، نيايي بهتر است تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بکشد تاریخ : جمعه 15 خرداد 1394
نوروز بمانید که ایّام شمایید! تاریخ : شنبه 01 فروردین 1394
خاطره‌ات به جای تو تاریخ : جمعه 26 دی 1393
گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود تاریخ : جمعه 07 آذر 1393
مشک تو که افتاد، دل حادثه لرزید تاریخ : چهارشنبه 07 آبان 1393
من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم تاریخ : دوشنبه 05 آبان 1393
این که با خود می کشم هر سو، نپنداری تن است تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
تو را دوست می دارم... تاریخ : چهارشنبه 28 خرداد 1393