زیر خاکستر ذهنم باقی است

آتشی سرکش و سوزنده هنوز

یادگاری است ز عشقی سوزان

که بود گرم و فروزنده هنوز

عشقی آن گونه که بنیان مرا

سوخت از ریشه و خاکستر کرد

غرق در حیرتم از اینکه چرا

مانده ام زنده هنوز

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

حرف ها دارم اما ... بزنم یا نزنم ؟

با تو ام ! با تو ! خدا را ! بزنم یا نزنم ؟

همه ی حرف دلم با تو همین است که « دوست ... »

چه کنم ؟ حرف دلم را بزنم یا نزنم ؟

عهد کردم دگر از قول و غزل دم نزنم

زیر قول دلم آیا بزنم یا نزنم ؟

گفته بودم که به دریا نزنم دل اما

کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم ؟

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ای شما!ای تمام عاشقان هر کجا!

از شما سوال می کنم:

نام یک نفر غریبه را در شمار نام هایتان اضافه می کنید ؟

یک نفر که تا کنون

رد پای خویش را، لحن مبهم صدای خویش را،

شاعر سروده های خویش را نمی شناخت

گرچه بارها وبارها

نام این هزار نام را

از زبان این وآن شنیده بود

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

فرصت هنوز هست خداحافظی نکن

مه در دلم نشست خداحافظی نکن

اینطور خالی از خود و سر ریز التهاب

مرد خمار مست خداحافظی نکن

در روح من به خاطر بن بست های یخ

فریاد لخته بست خداحافظی نکن

برای آن که بسوزم هزار مرگ

درد خودم بس است خداحافظی نکن

کو تا طلوع خنده، بمان نزد گریه هات

آغاز امشب است حداحافظی نکن

شاید طلسم رنج -خدا را چه دیده ای

تا نیمه شب شکست خداحافظی نکن

گویا قرار نیست بخشکد در آستین

عزم هزار دست خداحافظی نکن

یا تا همیشه شرم خدا را لگد کنند

شیطان و شب پرست خداحافظی نکن

شاید دعا به حال غریبان افاقه کرد

تا این امید هست خداحافظی نکن

استاد عبدالرضا فریدزاده

عاقبت صيد سفر شد يار ما يادش به خير

نازنيني بود و از ما شد جدا يادش به خير

با فراقش ياد من تا عهد ديرين پر گرفت

گفتم اي دل سالهاي جانفزا يادش به خير

آن لب خندان كه شب هاي غم و صبح نشاط

بوسه مي زد همچو گل بر روي ما يادش به خير

با همه بيگانه ماندم تا كه از من دل بريد

صحبت آن دلنواز آشنا يادش به خير

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

شکوه مکن دژم مشو

بار ز راه می رسد

رنج فراق طی شود مهر به ماه می رسد

یوسف من مکن گله از غم و درد بی کسی

قافله پشت قافله بر سر چاه می رسد

ای به عزیزی آشنا

بیم چه داری از بلا

هر که نترسد از خطر

زود به جاه می رسد

غمزده از خزان مشو

غنچه ز شاخه می دمد

نوبت بانگ بلبلان

خواه نخواه می رسد

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

اي مسافر !

اي جدا ناشدني !

گامت را آرام تر بردار !

از برم آرام تر بگذر !

تا به کام دل ببينمت ....

بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم .

آه ! که نميداني ... سفرت روح مرا به دو نيم مي کند ...

و شگفتا! که زيستن با نيمي از روح، تن را مي فرسايد ...

بگذار بدرقه کنم واپسين لبخندت را و آخرين نگاه فريبنده ات را .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

چه دلی، ای دل آشفته که دلدار نداری!

گر تو بیمار غمی، از چه پرستار نداری؟

شب مهتاب همان به که از این درد بمیری

تو که با ماهرخی وعده ی دیدار نداری

راز اندوه ِ مرا از من آزرده چه پرسی

خون مَیفْشان ز دلم گر سر آزار نداری

گل بی خار جهانی که ز نیکو سیرانی

قول سعدی ست که با او سرِ انکار نداری

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ننوازی به سرانگشت مرا، ساز خموشم

زخمه بر تار دلم زن که درآری به خروشم

چون صدف مانده تهی سینه ام از گوهر عشقی

ساز کن ساز غم امشب که سراپا همه گوشم

کم ز مینا نیم، ای دوست! که گَردش بزدایی

دست مهری چه شود گر بکشی بر بر و دوشم

من زمین گیر گیاهم، تو سبک سیر نسیمی

که به زنجیر وفایت نکشم هر چه بکوشم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

دردم نه همین است که بستند پرم را
ترسم نرسانند به گلشن خبرم را
از حسرت مرغی که جدا مانده ز گلشن
آگه نشدم ، تا نشکستند پرم را
گردی ست ز من باقی و ترسم که تو از ناز
تا باز کنی چشم ، نیابی اثرم را
بودند به هم روز و شب آیا که جدا کرد
از روشنی روز شب بی سحرم را ؟
« عاشق » منم آن نخل که از سردی ایام
یک باره برافشاند قضا برگ و برم را 
عاشق اصفهانی

خسته از آوارگی، خواهان آرام و قراری

از جهان آزرده جان، جویای امنی درکناری

ماجرا وگفتگو را دشمن ناکینه جوئی

آشتی و دوستی را دوستدار جان نثاری

دوست از دشمن نکرده فرق، خورده تیرغدری

کار را نشناخته از عار، افتاده زکاری

سالها خون خورده ای، شادی ز خود کرده دریغی

تا گزند خویش را در آستین پرورده ماری

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

از دل افروز ترين روز جهان،

خاطره اي با من هست.

به شما ارزاني :

سحري بود و هنوز،

گوهر ماه به گيسوي شب آويخته بود .

گل ياس،

عشق در جان هوا ريخته بود .

من به ديدار سحر مي رفتم

نفسم با نفس ياس درآميخته بود .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ای دوست، چه پرسی تو که:

- سهراب کجا رفت؟
سهراب،

« سپهری» شد و
«سر وقت خدا» رفت!
او نور سحر بود، کزین دشت سفر کرد

او روح چمن بود که با باد صبا رفت

همراه فلق، در افق تیره ی این شهر

تابید و به آنجا که قدر گفت و قضا،
رفت
لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

روحِ رویاییِ عشق از برِ چرخِ بلند،
جلوه‌ای کرد و گذشت.
شور در عالم هستی افکند
شوق در قلب زمان موج‌زنان،
جان ذرات جهان در هیجان،
ماه و خورشید، دو چشم نگران،
ناگهان از دل دریای وجود،
“گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود”
به جهان چهره نمود

ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی

تا دمی برآسایم زین حجاب جسمانی

بهر امتحان ای دوست، گر طلب کنی جان را

آنچنان برافشانم، کز طلب خجل مانی

بی‌وفا نگار من، می‌کند به کار من

خنده‌های زیر لب، عشوه‌های پنهانی

دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم

در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی؟

ما ز دوست غیر از دوست، مقصدی نمی‌خواهیم

حور و جنت ای زاهد! بر تو باد ارزانی

در طواف شمع مي گفت اين سخن پروانه اي

سوختم از آشنايان اي خوشا بيگانه اي

بلبل از هجر گل و پروانه از سوداي شمع

هر كسي سوزد به نوعي در غم جانانه اي

گر اسير خط و خالي شد دلم عيبم مكن

مرغ جائي مي رود كانجاست آب و دانه اي

تا نفرمائي كه بي پروانه اي در راه عشق

شمع وش پيش تو سوزم گر دهي پروانه اي

پادشه را غرفه آبادان و دل خرم چه باك

گر گدائي جان دهد در گوشه ي ويرانه اي

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

کجایی در شب هجران که زاری های من بینی

چنان در قيد مهرت پاي بندم
که گويي آهوي سر در کمندم
گهي بر درد بي‌درمان بگريم
گهي بر حال بـي سامان بخنـدم
نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلي بيهوده پندم
گر آوازم دهي من خفته در گور
برآسايد روان دردمندم
سري دارم فداي خاک پايت
گر آسايش رساني ور گزندم
وگر در رنج سعدي راحت توست
من اين بيداد بر خود مي پسندم

با خوشدلان مگوئید اسرار می پرستی

کانان خبر ندارند از گریه های مستی

ساقی ز بار هستی بر لب رسید جانها

جامی بیار و بستان ما را ز دست هستی

شیخم به طعنه گفتا دین تو چیست؟ گفتم:

گر کافرم نخوانی مستی و می پرستی

خاکم که در بلندی بازیچه نسیمم

یاران رها کنیدم در تنگنای پستی

شرمم نمی دهد ره بر آستان وصلت

کز کوته آستینان ناید دراز دستی

 پژمان بختیاری

زبانم را نمی فهمی نگاهم را نمی بینی

زاشکم بی خبر ماندی و آهم را نمی بینی

سخن ها خفته بر چشمم نگاهم صد زبان دارد

سیه چشمم اگر طرز نگاهم را نمی بینی

گناهم چیست جز عشقت روی از من چه می پوشی

مگر ای ماه چشم بی گناهم را نمی بینی

سیه مژگان من روی سپیدم را نگاهی کن

سپید اندام من روز سیاهم را نمی بینی

پریشانم دل مرگ آشیانم را نمی جویی

پشیمانم نگاه عذر خواهم را نمی بینی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

همه هست آرزويم كه ببينم از تو رويي

چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويي؟!

به كسي جمال خود را ننموده‏يي و بينم

همه جا به هر زباني، بود از تو گفت و گويي!

غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم

تو بِبُر سر از تنِ من، بِبَر از ميانه، گويي!

به ره تو بس كه نالم، ز غم تو بس كه مويم

شده‏ام ز ناله، نالي، شده‏ام ز مويه، مويي

همه خوشدل اين كه مطرب بزند به تار، چنگي

من از آن خوشم كه چنگي بزنم به تار مويي!

...لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

بگذار بگریم من و بگذار بگریم

بگذار در این نیمه شب تار بگریم

او رفت و امید دل من دور شد از من

بگذار که در دوری دلدار بگریم

در ماتم پژمردن گلهای امیدم

بگذار که چون ابر به گلزار بگریم

مرغ دل من پر زد و افتاد به دامش

بگذار بر این مرغ گرفتار بگریم

غم‌خوار من خسته به جز دیده‌ی من نیست

بگذار به غم‌خواری خود زار بگریم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

حال که تنها شده ام می روی

واله و رسوا شده ام می روی

حال که غیر از تو ندارم کسی

این‌همه تنها شده ام می روی

حال که چون پیکر سوزان شمع

شعله سراپا شده ام می روی

حال که در بزم خراباتیان

همدم صهبا شده‌ام می روی

حال که در وادی عشق و جنون

لاله‌ی صحرا شده ام می روی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

مگسی را کشتم

نه به این جرم که حیوان پلیدیست، بد، است

و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من می چرخید

به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش، تا به آن حد، گَندَم

ای دو صد نور به قبرش بارد

مگس خوبی بود

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد

مگسی را کشتم

یک روز به شیدائی در زلف تو آویزم

زآن دو لب شیرینت صد شور برانگیزم

گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر

ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد

من نیز بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

سیم دل مسکینم در خاک درت گم شد

خاک سر هر کوئی بیفایده می بیزم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

بخواب اي دختر آرام مهتاب

ببين گلهاي ميخک خسته هستند

تمام اشک هايم تا بخوابي

ميان مخمل چشمم شکستند

بخواب اي پونه باغ شکفتن

گل اندوه امشب زرد زردست

هوا را زرد کرده عطر پاييز

فضاي پاک ايوان سرد سردست

بخواب اي غنچه بي تاب احساس

فضاي شهر شب بو ها طلايي ست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم

خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست

صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم

تا نگویی اشک های شمع ازکم طاقتی است

در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم

چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود

بی سبب خود را شکستم تا ببینم کیستم

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست

کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم

فاضل نظری

قصهٔ درد دل و غصهٔ شبهای دراز

صورتی نیست که جائی بتوان گفتن باز

محرمی نیست که با او به کنار آرم روز

مونسی نیست که با وی به میان آرم راز

در غم و خواری از آنم که ندارم غمخوار

دم فرو بسته از آنم که ندارم دمساز

خود چه شامیست شقاوت که ندارد انجام

یا چه صبحست سعادت که ندارد آغاز

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

اي واي بر اسيري کز ياد رفته باشد

در دام مانده باشد صياد رفته باشد

آه از دمي که تنها، با داغ او چو لاله

در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد

امشب صداي تيشه از بيستون نيامد

شايد به خواب شيرين، فرهاد رفته باشد

خونش به تيغ حسرت يا رب حلال بادا

صيدي که از کمندت آزاد رفته باشد

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

کاش می دیدم چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست
آه ، وقتی که تو ، لبخند نگاهت را می تابانی
بال مژگان بلندت را می خوابانی
آه ، وقتی که تو چشمانت را
آن جام لبالب از جان دارو را
سوی این تشنه جان سوخته ، می گردانی
موج موسیقی عشق از دلم می گذرد
روح گلرنگ شراب در تنم می گردد
دست ویرانگر شوق پرپرم می کند
ای غنچه رنگین پر پر...

...لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

نه مرا بر لب ، بانگ شادی

نه خروش

بی تو دیو وحشت

هر زمان می دردم

بی تو احساس من از زندگی بی بنیاد

و اندر این دوره بیدادگریها هر دم

کاستن

کاهیدن

کاهش جانم

کم

کم

چه کسی خواهد دید

مردنم را بی تو ؟

بی تو مردم ، مردم

گاه می اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید ؟

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

در شبان غم تنهایی خویش

عابد چشم سخنگوی توام

من در این تاریكی

من در این تیره شب جانفرسا

زائر ظلمت گیسوی توام

گیسوان تو پریشانتر از اندیشه من

گیسوان تو شب بی پایان

جنگل عطرآلود

شكن گیسوی تو

موج دریای خیال

كاش با زورق اندیشه شبی

از شط گیسوی مواج تو من

بوسه زن بر سر هر موج گذر می كردم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

در دلم آرزوی آمدنت می میرد

رفته ای اینك ، اما آیا

باز برمی گردی ؟

چه تمنای محالی دارم

خنده ام می گیرد

چه شبی بود و چه روزی افسوس

با شبان رازی بود

روزها شوری داشت

ما پرستوها را

از سر شاخه به بانگ هی ، هی

می پراندیم در آغوش فضا

ما قناریها را

از درون قفس سرد رها می كردیم

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

بسان رهنوردانی كه در افسانه ها گویند

گرفته كولبار زاد ره بر دوش

فشرده چوبدست خیزران در مشت

گهی پر گوی و گه خاموش

در آن مهگون فضای خلوت افشانگیشان راه می پویند

ما هم راه خود را می كنیم آغاز

سه ره پیداست

نوشته بر سر هر یك به سنگ اندر

حدیقی كه ش نمی خوانی بر آن دیگر

نخستین : راه نوش و راحت و شادی

به ننگ آغشته ، اما رو به شهر و باغ و آبادی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

صدا كن مرا

صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
كه در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف درمتن ادراك یك كوچه تنهاترم
بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی كرد
و خاصیت عشق این است
كسی نیست

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

در بهاران سری از خاک برون آوردن

خنده‌ای کردن و از باد خزان افسردن

همه این است نصیبی که حیاتش نامی

پس دریغ ای گل رعنا غم دنیا خوردن

مشو از باغ شبابت بشکفتن مغرور

کز پیش آفت پیری بود و پژمردن

فکر آن باش که تو جانی وتن مرکب تو

جان دریغست فدا کردن و تن پروردن

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

ای صبا با توچه گفتند که خاموش شدی

چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی

تو که آتشکده‌ی عشق و محبت بودی

چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی

به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را

که خود از رقت آن بیخود و بی‌هوش شدی

تو به صد نغمه، زبان بودی و دلها همه گوش

چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی

...لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد

تو یکی بپرس از این غم که به من چه کار دارد

نه بلای جان عاشق شب هجرتست تنها

که وصال هم بلای شب انتظار دارد

تو که از می جوانی همه سرخوشی چه دانی

که شراب ناامیدی چقدر خمار دارد

نه به خود گرفته خسرو پی آهوان ار من

که کمند زلف شیرین هوس شکار دارد

...لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

مایه‌ی حسن ندارم که به بازار من آئی

جان فروش سر راهم که خریدار من آئی

ای غزالی که گرفتار کمند تو شدم باش

تا به دام غزل افتی و گرفتار من آئی

گلشن طبع من آراسته از لاله و نسرین

همه در حسرتم ای گل که به گلزار من آئی

سپر صلح و صفا دارم وشمشیر محبت

با تو آن پنجه نبینم که به پیکار من آئی

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم

قیصر امین پور

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود تاریخ : جمعه 26 آذر 1395
چگونه خاک نفس می کشد؟ بیندیشیم تاریخ : جمعه 28 خرداد 1395
تکیه بر خار مغیلان چه کند گر نکند تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
طلب هر کسی از وصل تو چیزی دگرست تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
از دلنوشته های پروفسور حسابی (پدر فیزیك ایران) تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
بر تیر نگاه تو دلم سینه سپر کرد تاریخ : جمعه 18 دی 1394
اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است تاریخ : جمعه 18 دی 1394
در ديگران مي جويي ام اما بدان اي دوست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
دفتر عشق تو را بستم، نيايي بهتر است تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بکشد تاریخ : جمعه 15 خرداد 1394
نوروز بمانید که ایّام شمایید! تاریخ : شنبه 01 فروردین 1394
خاطره‌ات به جای تو تاریخ : جمعه 26 دی 1393
گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود تاریخ : جمعه 07 آذر 1393
مشک تو که افتاد، دل حادثه لرزید تاریخ : چهارشنبه 07 آبان 1393
من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم تاریخ : دوشنبه 05 آبان 1393
این که با خود می کشم هر سو، نپنداری تن است تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
تو را دوست می دارم... تاریخ : چهارشنبه 28 خرداد 1393

تعداد صفحات : 10