پر کن پياله را
کين جام آتشين
ديريست ره به حال خرابم نمي برد
اين جامها -که در پي هم مي شود تهي-
درياي آتش است که ريزم به کام خويش،
گرداب مي ربايد و، آبم نمي برد!
* * *
من، با سمند سرکش و جادويي شراب،
تا بي کران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستارۀ انديشه هاي گرم
تا مرز ناشناخته مرگ و زندگي
تا کوچه باغ خاطره هاي گريز پا،
تا شهر يادها...
ديگر شراب هم
جز تا کنار بستر خوابم نمي برد،
* * *
هان اي عقاب عشق!
از اوج قله هاي مه آلود دور دست
پرواز کن به دشت غم انگيز عمر من
آنجا ببر مرا که شرابم نمي برد!
آن بي ستاره ام که عقابم نمي برد!
* * *
در راه زندگي،
با اينهمه تلاش و تمنا و تشنگي،
با اينکه ناله مي کشم از دل که: آب... آب!
ديگر فريب هم به سرابم نمي برد!
پر کن پياله را ...
| امتیاز : |
|
نتیجه : 5 امتیاز توسط 5 نفر مجموع امتیاز : 26 |
|
نمایش این کد فقط در ادامه مطلب
برچسب ها :
پر کن پياله را ,
فریدون مشیری ,
شعرنو ,
شعر ,
شعرمعاصر ,
شعر زیبای پرکن پیاله را از فرویدون مشیری ,
برگزیده اشعار فریدون مشیری ,
منتخب اشعار فریدون مشیری ,
آمار مطالب
کل مطالب : 608
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
سلام خوش آمدید،در وبلاگ سوته دلان زیباترین شعرها،دانستنیها، داستانها، جملات زیبای بزرگان، ضرب المثلهای ملل مختلف و... را بخوانید و لذت ببرید و با ارائه نظرات و پیشنهادهای گرانبهای خود زمینه ارتقاء وبلاگ را فراهم آورید.
باتشکر-مدیر وبلاگ سوته دلان
