باری اگر روزی کسی ازمن بپرسد
"چندی که در روی زمین بودی چه کردی"؟
من ،می گشایم ...پیش رویش دفترم را
گریان وخندان ،برمی افرازم سرم را
آنگاه ،می گویم که :بذری نوفشانده ست ،
تا بشکفد ،تا بر دهد،بسیار مانده است
در زیر این نیلی سپهر بی کرانه
چندان که یارا داشتم ،در هر ترانه
نام بلند عشق را تکرار کردم
با این صدای خسته ،شاید خفته ای را
در چارسوی این جهان بیدار کردم
من مهربانی را ستودم
من با بدی پیکار کردم
پژمردن یک شاخه گل را رنج بردم
مرگ قناری در قفس را غصه خوردم
وز غصه مردم ،شبی صدبار مردم
شرمنده از خود نیستم گر چون مسیحا ،
آنجا که فریاد از جگر باید کشیدن،
من با صبوری ،بر جگر دندان فشردم !
اما اگر پیکار با نابخردان را
شمشیر باید می گرفتم
برمن نگیری ،من به راه مهر رفتم
در چشم من ،شمشیر در مشت ،
یعنی کسی را می توان کشت!
شعرم اگر در خاطری آتش نیفروخت
اما دلم چون چوب تر ،از هر دوسر سوخت
برگی ازاین دفتر بخوان ،شاید بگوئی :
-آیا که ازاین می تواند بیشتر سوخت!؟
اماهنوز این مرد تنهای شکیبا
با کوله بار شوق خود ره می سپارد
تا از دل این تیرگی نوری برآرد
در هرکناری شمع شعری می گذارد
اعجاز انسان را هنوز امید دارد !
زنده یاد فریدون مشیری
| امتیاز : |
|
نتیجه : 5 امتیاز توسط 5 نفر مجموع امتیاز : 40 |
|
نمایش این کد فقط در ادامه مطلب
برچسب ها :
شعر ,
شعرنو ,
فریدون مشیری ,
گزیده اشعار فریدون مشیری ,
شعرمعاصر ,
مشیری ,
باری اگر روزی کسی ازمن بپرسد ,
چندی که در روی زمین بودی چه کردی ,
آمار مطالب
کل مطالب : 608
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
سلام خوش آمدید،در وبلاگ سوته دلان زیباترین شعرها،دانستنیها، داستانها، جملات زیبای بزرگان، ضرب المثلهای ملل مختلف و... را بخوانید و لذت ببرید و با ارائه نظرات و پیشنهادهای گرانبهای خود زمینه ارتقاء وبلاگ را فراهم آورید.
باتشکر-مدیر وبلاگ سوته دلان
