عزيزا کاسه‌ي چشمم سرايت

ميان هردو چشمم جاي پايت

از آن ترسم که غافل پا نهي تو

نشیند خار مژگانم بپايت

زدست ديده و دل هر دو فرياد

که هر چه ديده بيند دل کند ياد

بسازم خنجري نيشش ز فولاد

زنم بر ديده تا دل گردد آزاد

بيته بالين سيه مار به چشمم

روج روشن شو تار به چشمم

بيته اي نو گل باغ اميدم

گلستان سربسر خار به چشمم

بيته يارب به بستان گل مروياد

وگر رويد کسش هرگز مبوياد

بيته هر گل به خنده لب گشايد

رخش از خون دل هرگز مشوياد

ته که مي‌شي بمو چاره بياموج

که اين تاريک شوانرا چون کرم روج

کهي واجم که کي اين روج آيو

کهي واجم که هرگز وا نه‌اي روج

بيا تا دست ازين عالم بداريم

بيا تا پاي دل از گل برآريم

بيا تا بردباري پيشه سازيم

بيا تا تخم نيکوئي بکاريم

يکي برزيگرک نالان درين دشت

بخون ديدگان آلاله مي‌کشت

همي کشت و همي گفت اي دريغا

ببايد کشت و هشت و رفت ازين دشت

درخت غم بجانم کرده ريشه

بدرگاه خدا نالم هميشه

رفيقان قدر يکديگر بدانيد

اجل سنگست و آدم مثل شيشه

اگر شيري اگر ميري اگر مور

گذر بايد کني آخر لب گور

دلا رحمي بجان خويشتن کن

که مورانت نهند خوان و کنند سور

اگر دل دلبري دلبر کدامي

وگر دلبر دلي دل را چه نامي

دل و دلبر بهم آميته وينم

ندانم دل که و دلبر کدامي

دلي نازک بسان شيشه ديرم

اگر آهي کشم انديشه ديرم

سرشکم گر بود خونين عجب نيست

مو آن نخلم که در خون ريشه ديرم

گر آن نامهربانم مهربان بي

چرا از ديدگانم خون روان بي

اگر دلبر بمو دلدار مي‌ب

چرا در تن مرا نه دل نه جان بي

چرا دايم بخوابي اي دل اي دل

ز غم در اضطرابي اي دل اي دل

بوره کنجي نشين شکر خدا کن

که شايد کام يابي اي دل اي دل

شب تار و بيابان پرورک بي

در اين ره روشنايي کمترک بي

گر از دستت برآيد پوست از تن

بيفکن تا که بارت کمترک بي

مو از قالوا بلي تشويش ديرم

گنه از برگ و باران بيش ديرم

اگر لاتقنطوا دستم نگيرد

مو از ياويلنا انديش ديرم

جدا از رويت اي ماه دل افروز

نه روز از شو شناسم نه شو از روز

وصالت گر مرا گردد ميسر

همه روزم شود چون عيد نوروز

نسيمي کز بن آن کاکل آيو

مرا خوشتر ز بوي سنبل آيو

چو شو گيرم خيالش را در آغوش

سحر از بسترم بوي گل آيو

مو کز سوته دلانم چون ننالم

مو کز بي حاصلانم چون ننالم

بگل بلبل نشيند زار نالد

مو که دور از گلانم چون ننالم

چه خوش بي وصلت اي مه امشبک بي

مرا وصل تو آرام دلک بي

زمهرت اي مه شيرين چالاک

مدامم دست حسرت بر سرک بي

مسلسل زلف بر رخ ريته ديري

گل و سنبل بهم آميته ديري

پريشان چون کري زلف دو تا را

بهر تاري دلي آويته ديري

اگر مستان هستيم از ته ايمان

وگر بي پا و دستيم از ته ايمان

اگر گبريم و ترسا ور مسلمان

بهر ملت که هستيم از ته ايمان

ادامه دارد...

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود تاریخ : جمعه 26 آذر 1395
چگونه خاک نفس می کشد؟ بیندیشیم تاریخ : جمعه 28 خرداد 1395
تکیه بر خار مغیلان چه کند گر نکند تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
طلب هر کسی از وصل تو چیزی دگرست تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
از دلنوشته های پروفسور حسابی (پدر فیزیك ایران) تاریخ : پنجشنبه 06 خرداد 1395
بر تیر نگاه تو دلم سینه سپر کرد تاریخ : جمعه 18 دی 1394
اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است تاریخ : جمعه 18 دی 1394
در ديگران مي جويي ام اما بدان اي دوست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
دفتر عشق تو را بستم، نيايي بهتر است تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست تاریخ : شنبه 16 خرداد 1394
موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بکشد تاریخ : جمعه 15 خرداد 1394
نوروز بمانید که ایّام شمایید! تاریخ : شنبه 01 فروردین 1394
خاطره‌ات به جای تو تاریخ : جمعه 26 دی 1393
گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود تاریخ : جمعه 07 آذر 1393
مشک تو که افتاد، دل حادثه لرزید تاریخ : چهارشنبه 07 آبان 1393
من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم تاریخ : دوشنبه 05 آبان 1393
این که با خود می کشم هر سو، نپنداری تن است تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم تاریخ : پنجشنبه 24 مهر 1393
تو را دوست می دارم... تاریخ : چهارشنبه 28 خرداد 1393