هر آنکس عاشق است از جان نترسد
يقين از بند و از زندان نترسد
دل عاشق بود گرگ گرسنه
که گرگ از هي هي چوپان نترسد
عاشق آن به که دايم در بلا بي
ايوب آسا به کرمان مبتلا بي
حسن آسا بدستش کاسهي زهر
حسين آسا بدشت کربلا بي
نواي ناله غم اندوته ذونه
عيار قلب و خالص بوته ذونه
بيا سوته دلان با هم بناليم
که قدر سوته دل دل سوته ذونه
مو آن بحرم که در ظرف آمدستم
چو نقطه بر سر حرف آمدستم
بهر الفي الف قدي بر آيو
الف قدم که در الف آمدستم
دلم از دست خوبان گيج و ويجه
مژه بر هم زنم خونابه ريجه
دل عاشق مثال چوبتر بي
سري سوجه سري خونابه ريجه
ز کشت خاطرم جز غم نروئي
ز باغم جز گل ماتم نروئي
ز صحراي دل بيحاصل مو
گياه نااميدي هم نروئي
سيه بختم که بختم واژگون بي
سيه روجم که روجم سرنگون بي
شدم آوارهي کوي محبت
زدست دل که يارب غرق خون بي
بيته يک شو دلم بي غم نميبو
که آن دلبر دمي همدم نميبو
هزاران رحمت حق باد بر غم
زماني از دل ما کم نمي بو
مو ام آن آذرين مرغي که فيالحال
بسوجم عالم ار برهم زنم بال
مصور گر کشد نقشم به گلشن
بسوجه گلشن از تاثير تمثال
ز عشقت آتشي در بوته ديرم
در آن آتش دل و جان سوته ديرم
سگت ار پا نهد بر چشم اي دوست
بمژگان خاک راهش رو ته ديرم
بدرياي غمت دل غوطهور بي
مرا داغ فراقت بر جگر بي
ز مژگان خدنگت خوردهام تير
که هر دم سوج دل زان بيشتر بي
مدامم دل براه و ديده تر بي
شراب عيشم از خون جگر بي
ببويت زندگي يابم پس از مرگ
ترا گر بر سر خاکم گذر بي
گلي کشتم باين الوند دامان
آوش از ديده دادم صبح و شامان
چو روج آيو که بويش وا من آيو
برد بادش سر و سامان بسامان
دو چشمانت پيالهي پر ز مي بي
خراج ابروانت ملک ري بي
همي وعده کري امروز و فردا
نميدانم که فرداي تو کي بي
قدم دايم ز بار غصه خم بي
چو مو محنت کشي در دهر کم بي
مو هرگز از غم آزادي نديرم
دل بي طالع مو کوه غم بي
بشم واشم ازين عالم بدر شم
بشم از چين و ما چين دورتر شم
بشم از حاجيان حج بپرسم
که اين دوري بسه يا دورتر شم
صداي چاوشان مردن آيو
بگوش آوازهي جان کندن آيو
رفيقان ميروند نوبت به نوبت
واي آن ساعت که نوبت وامن آيو
به قبرستان گذر کردم کم وبيش
بديدم قبر دولتمند و درويش
نه درويش بيکفن در خاک رفته
نه دولتمند برده يک کفن بيش
ديم يک عندليب خوشنوائي
که ميناليد وقت صبحگاهي
بشاخ گلبني با گل همي گفت
که يارا بي وفايي بي وفائي
به قبرستان گذر کردم صباحي
شنيدم ناله و افغان و آهي
شنيدم کلهاي با خاک ميگفت
که اين دنيا نميارزد بکاهي
هر آنکس مال و جاهش بيشتر بي
دلش از درد دنيا ريشتر بي
اگر بر سر نهي چون خسروان تاج
به شيرين جانت آخر نيشتر بي
هزاران دل بغارت برده ويشه
هزارانت دگر خون کرده ويشه
هزاران داغ ريش ار ويشم اشمرد
هنو نشمرده از اشمرده ويشه
اگر زرين کلاهي عاقبت هيچ
اگر خود پادشاهي عاقبت هيچ
اگر ملک سليمانت ببخشند
در آخر خاک راهي عاقبت هيچ
غم عشق تو کي بر هر سر آيو
همائي کي به هر بوم و بر آيو
زعشقت سرفرازان کاميابند
که خور اول به کهساران بر آيو
ته که نوشم نهاي نيشم چرايي
ته که يارم نهاي پيشم چرايي
ته که مرهم نهاي بر داغ ريشم
نمک پاش دل ريشم چرايي
اگر آئي بجانت وانواجم
وگر نائي به هجرانت گداجم
ته هر دردي که داري بر دلم نه
بميرم يا بسوجم يا بساجم
امتیاز : |
|
نتیجه : 5 امتیاز توسط 5 نفر مجموع امتیاز : 30 |
|
نمایش این کد فقط در ادامه مطلب
برچسب ها :
رباعیات باباطاهر ,
رباعی ,
باباطاهر ,
شعر ,
دوبیتی زیبا ,